آشنایی با کشتی لوچو مازندران
کشتی از جمله ورزش‌هایی است که روحیه پهلوانی را در ورزشکار می‌افزاید و راه و رسوم مردانگی را دیکته می‌کند.
به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران کشتی لوچو ورزش سنتی و باستانی استان مازندران است که به ورزش پهلوانی لوچو نیز شهرت دارد و از دوران بسیار دور،جایگاهش را در فرهنگ و باور‌های ارزشی مردم مازندران تثبیت کرده است.
لوچو از دو کلمه هم وزن لو و چو ترکیب شده است که هر یک دارای معنی جداگانه است لو به معنای لبه و کنار چیزی و واژه چو به معنی چوب است لذا لوچو به لبه چوب اطلاق می‌شود.
در اصطلاح، لوچو به چوب بلند،با طول تقریبی سه متر و قطر حدود 6 تا12 سانتی متر گفته می‌شود که پارچه خلعتی بر بالای آن بسته می شود این جوب در محل برگزاری کشتی نصب و پارچه روی آن افراشته می شود و مجموعا به صورت سمبل و نشانه مسابقات کشتی محسوب می شود.
در مسابقات بزرگ و رسمی که جوایز و هدایا گوسفند و گاو می باشد به پای چوب لوچه بسته می شود این کشتی در حالت رسمی خود در ایام بیکاری روستاییان در یک یا چند متوالی که ممکن است به دو هفته نیز برسد و بیشتر در اعیاد مذهبی و ملی و قبل و بعد از نشانه و یا پس از درو کردن شالی ونیز به هنگام تشکیل بازار های محلی و عروسی ها انجام می شود برگزار کنندگان مسابقه بیشتر پیشکسوتان و ریش سفیدان و معتمدان محلی هستند بزرگان منطقه پس از فراهم کردن مقدمات زمان و مکان مسابقه را تعیین و آنرا به اطلاع محلات همجوار و نیز پهلوانان و مردم سایر بخش‌ها و شهرستان ها می رسانند.
هزینه برگزاری مراسم ونیز جوایز کشتی گیران توسط اهالی یک یا چند روستا تامین و پرداخت می شود کشتی لوچو را از یک تا سه نفر از پیشکسوتان این رشته داوری می کنند داور یا داوران را که در وسط میدان مراقب انجام کشتی بوده ودر محوطه مسابقه قدم می زنند میان مج می گویند کشتی با مراسم اولیه و مبارزه طلبی و حریف خواهی یکی از پهلوانان آغاز می شود .
